• معاش: در سال 2025، حداقل معاش (SMIC) معادل 1426,30 یورو خالص در ماه (یا 1801,80 یورو ناخالص) و 9,40 یورو خالص در ساعت (یا 11,88 یورو ناخالص) تعیین شده است. این مبلغ می‌تواند بسته به نوع قرارداد و موقعیت شغلی فرد تغییر کند.
• ساعت کاری: مدت قانونی کار 35 ساعت در هفته است. تمام ساعت‌های کاری اضافه باید جداگانه پرداخت شوند.
  در بعضی قراردادها، ساعت کاری 39 ساعت در هفته است. در این حالت، کارمند حق دارد از روزها یا نیم‌روزهای کاهش زمان کار (RTT) استفاده کند.
• سن بازنشستگی (تقاعد): بین 62 تا 67 سالگی است، و بستگی به سال تولد و تعداد سال‌های کاری شما دارد.
• رخصتی با معاش: تعداد قانونی رخصتی 2.5 روز در ماه کاری یا 5 هفته در سال است.
  هر شرکت برنامه‌ریزی مخصوصی برای رخصتی‌ها دارد (مانند زمان‌های پیشنهادی، بسته بودن دفتر، دوره‌های پرکار، تقسیم کار میان تیم‌ها و غیره).
  شرایط گرفتن رخصتی با معاش بسته به وضعیت شغلی و تصمیم کارفرما متفاوت است.
• ساعت‌های کاری: ساعت‌های کاری معمولاً در قرارداد کاری ذکر می‌شوند و باید به‌صورت دقیق رعایت شوند. اگر غیر حاضر هستید، باید مدرک موجه ارائه دهید. در صورت مریضی، ارائه گواهی طبی الزامی است.
• فیش معاش (فیش حقوق): نگهداری همه فیش‌های معاش بسیار مهم است تا مدرکی برای سابقه کاری شما باشد و برای محاسبه بازنشستگی شما نیز استفاده شود.

در فرانسه، انواع مختلفی از وضعیت‌های شغلی وجود دارد و قوانین مربوط به قرارداد کاری، حقوق و وظایف کارگر و کارفرما بسته به این وضعیت‌ها متفاوت است.

• کارآموزان: آن‌ها همزمان شاگرد و کارمند هستند. چند هفته در ماه در مرکز آموزش کارآموزی (CFA) درس می‌خوانند وباقی ماه را در شرکت کار می‌کنند. آن‌ها قرارداد کاری (قرارداد کارآموزی) و معاش دارند.
• صنعتگران: آنها تجارت دستی انجام می دهند و رئیس خود هستند (مثلاً: نانوایی ، نقاش خانه ، كفاشی "موچی"، آرایشگر). برای کار ، صنعتگر واجد شرایط باید CAP (یا مدرک دیپلم معادل آن) را داشته باشد یا حداقل 6 سال تجربه حرفه ای در بخش خود داشته باشد.
• هنرمندان فنی یا حرفه‌کاران (Artisans): آن‌ها یک حرفه دستی دارند و به‌صورت مستقل کار می‌کنند (خودشان کارفرمای خود هستند و می‌توانند کارمند داشته باشند). مثالا: نانوا، نقاش ساختمان، کفش‌دوز، آرایشگر...
  داشتن مدرک CAP (سند مهارت حرفه‌ای) یا مدرک معادل آن، یا حداقل 3 سال تجربه کاری در آن حرفه ضروری است.
• بازرگانان: آن‌ها مکان مشخصی برای فروش محصولات خود دارند (مغازه، غرفه در بازار، جایگاه برای موتر غذا، سایت فروش آنلاین و غیره).
  برخی نیز برای یک برند تجاری کار می‌کنند که چندین شعبه دارد - در این صورت باید امتیاز برند (فرنچایز) را خریداری کنند.
• کشاورزان: زمین کشت می‌کنند (میوه، سبزی، غله...) یا از حیوانات نگهداری می‌کنند (گاو، بز...).
  آن‌ها به‌صورت مستقل کار می‌کنند، صاحب زمین و دام خود هستند یا آن را کرایه می‌گیرند، و می‌توانند کارمند نیز استخدام کنند.
• کارمندان دولتی (کارمندان خدمات عامه): در نهادهای دولتی مشغول به کار هستند - مانند پرفکچور، مکاتب، پولیس، شاروالی، شفاخانه و مراکز صحی.
  اکثراً از طریق امتحان (کانکور) استخدام می‌شوند و به 3 دسته تقسیم می‌شوند:
• دسته A (حداقل تحصیلات: لیسانس)
• دسته B (مدرک بکلوریا)
• دسته C (مدرک CAP یا معادل آن)
  آن‌ها قرارداد کاری ندارند، اما باید به تعهدات، قوانین و مقررات پابند باشند.

• کارمندان: برای یک کارفرمای خصوصی (شرکت یا انجمن) کار می‌کنند. آن‌ها قرارداد کاری دارند که وظایف، معاش و ساعت‌های کاری شان را مشخص می‌کند.
• کارمندان موقت (Intérim): برای آژانس کار موقت کار می‌کنند و مأموریت‌های کوتاه‌مدت در شرکت‌ها انجام می‌دهند - مثلاً جایگزینی یک کارمند غیر حاضر یا پاسخ به نیاز فوری شرکت. آن‌ها با آژانس قرارداد کاری دارند و معاش میگیرند.
• کارگران فصلی: برای مدت مشخص در یک فصل (حداکثر 8 ماه) استخدام می‌شوند.
  مثلاً : چیدن انگور در فصل برداشت، گارسون رستوران در مناطق گردشگری، راهنمای کوه، مربی اسکی، نجات‌غریق در ساحل و غیره.
• کارآموزان ستاژ: قراردادی به‌نام توافق‌نامه کارآموزی ستاژ با محل آموزش (شرکت یا انجمن) و نهاد آموزشی (مکتب یا دانشگاه) دارند.
  اگر مدت کارآموزی بیشتر از 2 ماه باشد (مسلسل یا نامسلسل در طول یک سال)، امکان دارد ماهانه یک امتیاز مالی (پاداش) دریافت کنند.
• داوطلبان و افراد خیریه: وقت و مهارت‌های خود را به دیگران یا به یک انجمن اختصاص می‌دهند.
  آن‌ها معاش ندارند، اما ممکن است بعضی هزینه‌ها (مانند ترانسپورت یا وسایل لازم) برایشان بازپرداخت شود.
  داوطلبان رسمی با داشتن قرارداد تمام‌وقت، مأموریت‌هایی عام‌المنفعه انجام می‌دهند و در ازای آن مبلغ ثابتی به آن‌ها پرداخت می‌شود.

داشتن قرارداد کاری برای اثبات فعالیت شغلی و تضمین حقوق قانونی بسیار ضروری است. این قرارداد وظایف، حقوق و مسئولیت‌های شما را در داخل شرکت مشخص می‌کند.

چندین نوع قرارداد کاری وجود دارد:

• قرارداد کارآموزی یا آموزش حرفه‌ای: در این نوع قرارداد، بخشی از زمان به آموزش در مکتب یا مرکز آموزشی اختصاص دارد و بخش دیگر صرف کار در یک شرکت می‌شود. این قرارداد می‌تواند موقتی (CDD) یا دائمی (CDI) باشد.
• قرارداد یکپارچه‌سازی ادغام (CUI): مخصوص افرادی‌ست که به‌دلیل شرایط دشوار مانند معلولیت یا بیکاری طولانی‌مدت، دشوارتر کار پیدا می‌کنند.
• قرارداد کاری موقت (TEC) یا انتریم، این قرارداد با یک آژانس کاری موقت امضا می‌شود. آژانس نیز قراردادی جداگانه با شرکتی که در آن کار میکنید منعقد می‌کند. برای هر مأموریت جدید، یک قرارداد جدید تنظیم می‌شود.
• قرارداد مدت‌دار (CDD): حداکثر تا 18 ماه اعتبار دارد و دارای تاریخ پایان است. این قرارداد قابل تمدید است، اما مجموع مدت‌زمان آن نمی‌تواند بیش از 36 ماه باشد.
• قرارداد کاری فصلی: این نوع قرارداد از نوع CDD است که وظایف آن هر سال در یک زمان مشخص تکرار می‌شود. مثلا، ممکن است در تابستان یک قرارداد فصلی داشته باشید و زمستان در قرارداد دیگری.
• قرارداد دائمی پروژه‌ای یا عملیاتی (CDI de chantier ou d'opération): قراردادی که برای یک پروژه یا اقدام خاص امضا می‌شود و کارفرما می‌تواند پس از اتمام وظایف، آن را فسخ کند. در صورت داشتن شرایط لازم، کارمند ممکن است مستحق دریافت حق‌الزحمه پایان خدمت باشد.
• قرارداد کاری نوبتی (CDII یا CD2I)کار متناوب (CDII یا CD2I) : این نوع قرارداد دائمی (CDI) در بخش‌هایی مانند هنرهای نمایشی، گردشگری و سایر حوزه‌هایی که فعالیت‌ها در آن‌ها به‌شدت متغیر است، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این نوع قرارداد، کارمند در بعضی دوره‌ها مشغول به کار است و در دوره‌های دیگر فعالیتی ندارد.
• قرارداد دائمی (CDI): بدون تاریخ پایان و پایدارترین نوع قرارداد کاری است.

روش‌های مختلفی برای پایان دادن به یک قرارداد کاری وجود دارد که به آن فسخ قرارداد نیز گفته می‌شود.

• اگر فسخ قرارداد از سوی کارفرما صورت گیرد، به آن اخراج (licenciement) گفته می‌شود:
  در صورت اخراج به دلایل اقتصادی یا شخصی، کارمند حق دریافت غرامت را دارد (میزان آن به سابقه کاری، معاش، وضعیت شغلی در زمان ترک کار و نوع قرارداد بستگی دارد). اما اگر اخراج به دلیل انضباطی باشد، مانند تخلف یا نقض مفاد قرارداد، کارمند مشمول دریافت غرامت نخواهد شد.
• اگر فسخ قرارداد از سوی کارمند صورت بگیرد، به آن استعفا گفته می‌شود:
  در این حالت، کارمند تصمیم می‌گیرد شرکت را ترک کند و باید مدت زمان پیش‌آگهی (préavis) را رعایت کند. کارمند در این شرایط غرامتی دریافت نمی‌کند، اما کارفرما موظف است در پایان دوره پیش‌آگهی، آخرین معاش، تسویه‌حساب نهایی، پرداختی مربوط به رخصتی با معاش و هرگونه پاداش احتمالی را به او بپردازد.

• اگر فسخ قرارداد با توافق دوطرفه انجام شود، به آن فسخ توافقی گفته می‌شود:
  در این حالت، کارفرما و کارمند به‌صورت مشترک درباره شرایط پایان قرارداد تصمیم می‌گیرند (تاریخ، پیش‌آگهی و غیره). کارمند در این شرایط حق دریافت غرامت مشخص را خواهد داشت.
• اگر مدت قرارداد به پایان رسیده باشد یا پروژه یا فصل کاری تمام شده باشد، این حالت به عنوان فسخ قرارداد در نظر گرفته نمی‌شود.

در پایان هر قرارداد کاری، کارمند این مدارک زیر را دریافت می‌کند:

• گواهی پایان کار
• گواهی برای France Travail
• تسویه‌حساب نهایی (solde de tout compte)