مزایا:

• وقت کاری قابل تغییر و میتوان با کارهای دیگر تنظیم کرد
• فرصتی برای شروع کار در دانشگاه و آشنایی با افراد جدید

چالش‌ها:

• فقط برای ساعت‌هایی که تدریس می‌کنید پول میگیرید
• ممکن است مجبور شوید در چند دانشگاه کار کنید تا درآمد کافی داشته باشید
• شغل ثابت نیست، شاید سال بعد قرارداد شما تمدید نشود

بعضی‌ها نمی‌توانند استاد موقت شوند (مثلاً دانشجویان لیسانس یا فوق‌لیسانس)

دو نوع استاد/ قرارداد موقت وجود دارد:

• دستیار آموزش موقت (CEV): شما شغل اصلی دیگری (کارمند، آزادکار، کار دولتی و غیره) دارید. و در کنار آن در دانشگاه همچنین تدریس می‌کنید.
• کارمند موقت (ATV): اغلب دانشجوی دکترا یا محقق که شغل ثابت ندارد. . خیلی از پناهنده‌ها در این گروه قرار می‌گیرند

برای این کار باید:

• مرتباً وب‌سایت‌های دانشگاه‌ها را بررسی کنید.
• با محصلان، استادان و محققان صحبت کنید تا نیازمندی‌های‌ دانشگاه‌ را شناسایی کنید.
• برای درخواست، مستقیماً با دپارتمان‌ها، دانشکده مربوطه یا مؤسسه تحصیلات تماس بگیرید.

اسناد مورد نیاز:

• مدرک شناسایی: کارت هویت یا پاسپورت، کارت اقامت یا رسید تمدید درخواست کارت اقامت
• اظهارنامه هویت بانکی (RIB)
• کپی دیپلم‌ها یا اسناد موفقیت
• انگیزه نامه
• پروژه درسی (بسته به موسسه تحصیلات)

گاهی اوقات مصاحبه‌ای برای ارزیابی مهارت‌ها و توانایی‌های شما برگزار می‌شود.

اگر درخواست شما پذیرفته شود، قراردادی امضا خواهید کرد که در آن تعداد ساعات تدریس و برنامه زمانی آن ذکر می‌باشد.

حقوق و معمولاً ماهانه پرداخت می‌شود.

استاد موقت بودن به معنای استخدام دائمی نیست، اما می‌تواند آغازی خوبی برای ورود به تحصیلات عالی باشد.

سپس می‌توانید:

• برای پست‌های قراردادی یا رسمی درخواست بدهید
• مهارت‌های خود را رشد دهید: در دوره‌ها اشتراک کنید، تحقیق کنید، نشر کنید، در کنفرانس‌ها شرکت کنید...
• به دنبال یک شغل اداری یا تخنیکی در دانشگاه باشید (که معمولاً با ثبات‌تر و گاهی کم‌رقابت‌تر است).